De een z’n dood…
Wanneer je eenmaal bekend staat als verzamelaar van fototoestellen krijg je vaak te pas en te onpas camera’s toegeschoven die vrienden of familie nog ergens op zolder tegenkwamen. Ook komt het voor dat nabestaanden van een overleden collega-verzamelaar opeens met een of meer dozen camera’s in hun maag zitten. Op die manier kon ik ooit in 1 koop 25 fototoestellen aanschaffen waaronder deze Certo Certina uit Dresden.
Middenformaat
De Certina is een zoekercamera geschikt voor rolfilm 120 en behoort dus tot de zogeheten middenformaatcamera’s. Rolfilm 120 werd in 1901 geïntroduceerd door Kodak en is daarmee het langst geproduceerde filmtype want het wordt anno 2020 nog steeds gefabriceerd en gebruikt. Afhankelijk van het beeldformaat van de camera die je gebruikt kun je op de 72 cm lange rolfilm 120 een verschillend aantal foto’s maken.
Met de meeste twee-ogige spiegelreflexcamera’s zoals de beroemde Rolleiflex maak je bijvoorbeeld 12 opnames van 6 x 6 cm, maar er bestaan ook camera’s voor 16 foto’s van 4.5 x 6 of voor slechts 7 foto’s van 6 x 10 cm. Het leuke van de Certo Certina is dat je de keuze hebt uit twee verschillende opname formaten.
In de jaren ’60 waren de meeste mensen al blij met een klein fotootje. Het grote voordeel van middenformaat was dat je geen vergrotingen hoefde te maken van je negatieven. Met goedkope en snelle contactafdrukken had je met de Certina al 12 foto’s van 6 x 6 cm en als je nog wat zuiniger was zelfs 16 van iets meer dan 4 x 4 cm. Die laatste waren natuurlijk wel aan de kleine kant, maar hadden wel als voordeel dat de onscherpte van het simpele objectief in de hoeken buiten beeld bleef.
Praktijktest
De Certina heb ik twee maal getest; de eerste keer voor 16 opnames van 4 x 4 cm. op Rollei RPX25 en daarna nog eens op Fomapan 100 voor 12 foto’s van 6 x 6 cm. De keuze aan combinaties van sluitertijd en diafragma is heel beperkt: de sluitertijd is in de stand M (Moment) ongeveer 1/160e sec. en in de stand B (Bulb) blijft de sluiter zo lang open als dat je de ontspanknop ingedrukt houdt. Wil je dat laatste zonder al teveel beweging doen kun je gebruik maken van de aansluiting voor een draadontspanner. Als diafragma kun je kiezen voor f/8 of f/11. Dit gebeurt net als bij oude boxcamera’s door een schijfje met de betreffende opening in de lichtbaan in het objectief te draaien. Door deze relatief hoge diafragmawaarden heb je al snel een flinke scherptediepte dus scherpstellen komt niet erg nauw. In principe is het kiezen van 1 van de 3 pictogrammen voor portret, groep of landschap voldoende.
Het enige punt van aandacht betreft het filmtransport. De meeste simpele camera’s voor rolfilm hebben een draaiknop zodat je heel precies door het rode venster de beweging van de film kan volgen. De Certina heeft echter een transporthendel zoals we die kennen van spiegelreflexcamera’s waarmee kun je in 1 beweging de film precies 1 frame transporteert. Bij de Certina moet je even voorzichtig uitproberen hoeveel (delen van) slagen je nodig hebt. Dit hangt uiteraard er van af welk opnameformaat je hebt gekozen en of je de film dus 4 of 6 cm verder moet transporteren.
Verzamelen
Vooroorlogse camera’s van Certo waren kwalitatief over het algemeen behoorlijk goed en zijn ook nu nog behoorlijk prijzig. Pas in de jaren ’60 richtte Certo zich meer op de amateur met de smalle beurs en kwam met een aantal vrij simpele, goedkope camera’s. De Certina is daar een goed voorbeeld van. Doordat er veel van zijn gemaakt en omdat ze behoorlijk degelijk waren gebouwd zijn er nog veel nette, werkende exemplaren te vinden. Meer dan 10 Euro hoef je er niet voor uit te geven. Daarmee heb je dan toch een camera van een vroege camerafabrikant uit Dresden. Wie weet kom je later ooit nog eens een betaalbaar vroeg model tegen.
