Verschillen met Pentona I
Het eerste wat opvalt aan de Pentona II is dat het karakteristiek gevormde front van de Pentona I is vervangen door een tamelijk saai recht aluminium vlak. Daarboven zien we een aanzienlijk grotere zoeker. Het grootste verschil in het gebruik is echter dat de onhandig smalle knop om de kleinbeeldfilm door te spoelen nu is vervangen door een handige transporthendel. Met slechts één snelle beweging van de (linker!) duim is de film getransporteerd en de sluiter weer gespannen. Helaas is de terugspoelknop aan de onderkant van de body nog steeds erg vlak zodat het terugspoelen van een hele film van 36 opnames een flinke opgave voor de vingertoppen vormt.
Om een film in de camera te plaatsen of er uit te halen moet je net als bij de Pentona I een vergelijkbare smalle knop in het midden van de bodemplaat een kwartslag draaien. Vervolgens kun je de hele body uit elkaar nemen in twee delen. Daarna klap je de glimmende aandrukplaat omhoog en kun je je filmpje inleggen. Nadat je de camera weer gesloten hebt kun je pas testen of de camera feitelijk werkt want zonder film in de camera spant de sluiter sowieso niet.
Blendenrechner
Onder het objectief van de Pentona I en II camera vinden we de zogeheten blendenrechner. Deze bestaat enerzijds uit het geribbelde uitsteeksel aan de smalle ring waarmee je het diafragma instelt voorzien van een afstandschaal in meters. Daar tegenover vind je op het objectief nog een reeks cijfers, namelijk 8, 11, 16, 22, 32, 45 en 64. Dit zijn niet de diafragmawaardes van de camera want die lopen van 3.5 tot en met 22.
De blendenrechner geeft aan tot welke afstand je met flitslicht kunt werken bij de combinatie van een gekozen diafragmawaarde en een bepaalde flitser. Dit werkt heel eenvoudig; wanneer je een bepaald diafragma hebt gekozen kun je tegenover het richtgetal van je flitser (in zwart) precies aflezen tot hoeveel meter (in rood) je kunt flitsen.
Het Parallax probleem
Iedere camera waarbij je door een zoeker kijkt in plaats van door de opname-lens heeft als probleem dat het zoekerbeeld niet altijd overeenkomt met hetgeen je fotografeert. Alleen bij een technische camera of spiegelreflexcamera zie je exact wat de lens vastlegt en treedt dit probleem niet op. Bij zoekercamera’s is het probleem verwaarloosbaar zolang het onderwerpen wat verder weg is. Naarmate de afstand tussen camera en onderwerp kleiner is wordt de afwijking groter. Camerafabrikanten hebben allerlei oplossingen hiervoor bedacht. Soms waren dat ingenieuze constructies waarbij de hoek tussen zoeker en opnamelens werd aangepast afhankelijk van de scherpstelafstand. Maar meestal werd volstaan met een simpele markering in de zoeker zoals bij de Pentona camera’s.
Verzamelen
Net als bij de Pentona I zijn er verschillende objectieven gebruikt voor de opvolger Pentona II. Naast het Trioplan 3.5/45 mm objectief van Meyer Optik uit Görlitz zoals in de camera in dit artikel bestaan er ook camera’s met een Meritar 3.5/45 en met de iets snellere Domiplan 2.8/45 lens. Ook schijnen er exportvarianten te bestaan waarbij de blendenrechner een afstandschaal in feet heeft in plaats van meters. Of er net als bij de Pentona I ook versies bestaan die een Prestor sluiter hebben in plaats van de simpele Priomat sluiter is mij niet bekend.
